Andrey Noskov: «Bakıya Gəlmək və Dəniz Kənarında Olmamaq Günahdır!»

— Görünür, siz də serialdakı Nikita Voronin kimi enerjili və həyatsevərsiniz.

— Bəli, Nikitanın enerjisi həddindən artıqdır, amma deyə bilmərəm ki, biz oxşarıq. Məsələn, kulinariya mənim sahəm deyil və futbol da oynamıram. Amma komandama azarkeşlik etməyi sevirəm. Sizinki kimi, İspaniyaya 0:6 uduzanda mən də çox kədərləndim. Eləcə də bir neçə il əvvəl Portuqaliyaya 1:7 uduzanda çox pis oldum. Görürsünüz, bəlkə də mən Nikita Voronin qədər həyatsevər və optimist deyiləm.

— Serialda tərəfdaşınız Anna Nevskayanın canlandırdığı qadına aşiq ola bilərdinizmi?

— Son vaxtlar mənim xoşuma gələn qadınlar bərabərhüquqlu dialoq qura bilən, gözləri düz-əməlli baxan və nə dediyini anlayan qadınlardır. Və həmin anda saatının və paltosunun dəyərini qiymətləndirmirlər.

— Ekranda tərəfdaşınızla çox yaxşı uyğunlaşırsınız. Həyatda da dostsunuz?

— Məncə, tərəfdaşlarla mütləq yaxşı münasibətlər olmalıdır. Mənim həyatımda belə hallar olub ki, münasibətlər alınmayıb, amma ekranda və səhnədə sevgi oynamaq lazım idi, buna görə vəziyyəti aşmağa çalışmışam. Anna ilə yaxşı anlaşırıq, əlaqəmiz var. Bu, sadəcə dostluq münasibətidir – mən tərəfdaşlarına aşiq olan aktyor tipinə daxil deyiləm. Ağıldan da çıxmaq olar! Bir həddi aşmaq olmaz. Hissiyyat çox kövrək şeydir, peşəkarlıq isə sərt anlayışdır və qarışdırılanda biri digərinə ziyan verir.

— Bakıya gətirdiyiniz tamaşada üç tərəfdaşınızla sıx əlaqədəsiniz. Necə olur ki, belə hissiyyatsız qala bilirsiniz?

— Birincisi, mənim hissiyyatsızlığım, məncə, tamaşaçılara o qədər də hiss olunmur, ikincisi, bunun üçün çox səy göstərirəm, siz özünüz də gördünüz, necə tər tökürəm…

— Bəli, tamaşadan sonra tamamilə tükənmişdiniz, elə bil ki, sauna paltarı içində çıxmısınız. Hər dəfə belə olur?

— Əlbəttə. Başqa cür ola da bilməz. Düzdür, ola bilər, amma Stanislavskiyə görə – “İnanmıram!”

— Oğlunuzda aktyorluq qabiliyyəti varmı?

— O hələ 7 yaşında deyil, buna görə də danışmaq çətindir, amma onun yaradıcı insan olduğu aydındır. Amma oğlumun aktyor olmasını istəyirəm deyə, tam əmin deyiləm. Bu peşə çətindir, tam özünü vermək tələb edir. Əgər həqiqətən məşğul olursansa, streslər və özündən narazılıq qaçılmazdır.

— Bəs bütün bunlarla necə mübarizə aparırsınız?

— Mümkünsə, çox yatmağa çalışıram. Dostlarımla görüşməyi, onlarla müxtəlif mövzularda söhbət etməyi çox sevirəm. Dənizi çox sevirəm, çünki çay kənarında doğulmuşam və yaxşı üzürəm. Amma son vaxtlar istirahətim çox azdır. Ona görə də yaxın vaxtlar üçün istirahəti biznes planıma salmışam.

— Bəs Bakıda biraz dincələ bildinizmi?

— Bəli, bir az rahatladım. Şəhərdə gəzmək, dənizdə olmaq, xüsusilə qalmaqda olduğumuz otelin damında istirahət etmək — bunların hamısı yaddaşımda uzun müddət qalacaq.

— Bakıda gördüklərinizdən nəyi heç vaxt unutmayacaqsınız?

-Yəqin ki, teleqülləniz. Gecə necə dəyişir — sadəcə möhtəşəmdir, mən belə şey görməmişəm və çox güman ki, bir daha da görməyəcəm. Ostankino ilə müqayisə olunmaz! Və həmçinin – avtomobil hərəkətinin sürəti. Elə bil şəhərdə hamı Şumaxerdir (gülür).